Kaygı

İnsan, yalnız kalmadığı sürece rol yapar.

Benim çocukken tiklerim vardı, sen de 10, ben diyeyim 30 çeşit tikim vardı. Sonra ben büyüdüm ve bu tiklerimi yapmamaya başladım. Hatta ortaokulda lakabım "tikli"yken, lisede kimse tiklerimin olduğunu bilmedi. Çünkü sadece yalnız kaldığımda yapmaya başladım tiklerimi.

Internet, bundan tam 10 yıl önce herkesin takma isim kullandığı, anonim olduğu, #zurna kanalında damarlı23 nick'iyle takıldığı, Ekşi Sözlük'te veya muadili platformlarda içinden geleni söylediği bir mecraydı.

Fakat Facebook ile internet'teki anonimlik sona erdi. Artık hepiniz isminizle, soy isminizle, fotoğraflarınızla yorum yapıyorsunuz her şey hakkında. 9gag'te, film izleme sitelerinde isminizle yazıyorsunuz. Sözlüklerde gerçek kimliğinizi belirtmekten kaçınmıyorsunuz. Herhangi bir siteye üye olurken bile kimlik bilgilerinizi ve kim olduğunuzu bildiriyorsunuz. Hatta e-mail adresi alırken bile...

Artık internet'te "bile" dışarıya karşı rol yapma mecburiyetindesiniz.

Halbuki internet insanların sahiden rol yapmadığı bir güç olarak kalsaydı, bu düzenin anasını sikebilirdi. Fakat şu an burada bile, dışarıda nasıl görünmek istiyorsanız aynen o şekilde davranıyorsunuz.

Rol yapıyorsunuz.

Çünkü biliyorsunuz ki izleniyorsunuz.

Kaygılarınız var. 

Beğenilme kaygısı, toplum tarafından kabul görme kaygısı ve en önemlisi "dışlanmama" kaygısı...

Neyse hacı, sen kaygıların yüzünden göte göt diyememeye devam et, ben şu masaya 2 kez dokunup geliyorum.